جامعه و تاریخ | رسانه و ارتباطات | سواد رسانه‌ای

| برنامه‌سازان نمی‌توانند برندگان برنامه را، از پیش، تعیین کنند اما می‌توانند ظرافت‌های رسانه‌ای را جوری کنترل کنند که بینندگان، مسابقه و اجرای نمایش را به نحوی خاص ببینند.

:wevegottalent.co.uk

بسیاری از ما، ممکن است با برنامه‌های استعدادیابی تلویزیون ارتباط بگیریم اما سوال اینجاست که آیا این برنامه‌ها برای صنعت استعدادیابی سودمند هستند یا نه؟ چه کسی واقعا از این برنامه‌ها سود می‌برد؟ میلیون‌ها نفر، با استفاده از روش‌های گوناگون در برنامه‌های استعدادیابی، حق دارند تا به شرکت‌کنندگان رأی دهند. این برنامه‌ها، تقریباً، در هر کشوری دیده می‌شود.

برنامه‌های استعدادیابی خلاقیت خاص و منحصر قرن 21م نیست. برای مثال، برنامه استعدادیابی Opportunity Knocks از اواسط دهه 1950 آغاز به کار کرد و تا سال 1990 ادامه داشت. می‌توان ادعا کرد که استعدادِ بسیاری از نام‌های شناخته‌شده در زمینه کمدی، بازیگری و تردستی در این برنامه کشف شد. حتی، یکی از کمدین‌های مشهور، به نام Lee Evans  در سال 1986 در این برنامه پذیرفته نشد اما امروزه، به شهرت شایان توجهی دست پیدا کرده است.

اما، مکانیسم برنامه‌های استعدادیابی تغییر کرده است. در دوران رسانه‌های اجتماعی و مطبوعات پرنفوذ، تجربه برنامه‌های استعدادیابی برای بعضی از مردم، چیزی جز تجربه‌ای دل‌پذیر و دل‌خوش‌کنک نیست؛ زیرا شهرت وعده‌داده‌شده در این برنامه‌ها، هرگز در واقعیت تحقق پیدا نمی‌کند. با همه این‌ها، بالاخره، این برنامه‌ها خوب هستند یا بد؟

شهرت می‌تواند، به‌سرعت، از بین برود

برای اولین‌بار، این Andy Warhol بود که این عبارت را در برنامه‌ای در سال 1968 به کار برد: «در آینده، هر کس قادر خواهد بود تا ظرف 15دقیقه به شهرتی جهانی برسد». شهرت می‌تواند زودگذر باشد. این، دقیقا همان اتفاقی است که برای بسیاری از اولین شرکت‌کنندگان در مجموعهX Factor  رخ داد. همچنین برخی از اجراها نشان‌دهنده افراطی‌شدن نمایش‌های استعداد هستند. در یک دقیقه، زندگی و تصمیمات شما ارزیابی می‌شود و بعد از آن، با رأی منفی یکی از داوران، همه چیز به حالت عادی بازمی‌گردد و شما به زندگی عادی و تکراری خود ادامه خواهید داد. برای بعضی از مردم، این رویه هزینه هنگفتی دارد و بازگشت به شرایط عادی، زمان زیادی را صرف می‌کند و مشکلات عدیده‌ای را به همراه دارد.

شرکت‌کنندگان می‌توانند موفق باشند

خواننده مشهور Will Young که یکی از دو فینالیست سال 2002 در برنامه Pop Idol بود، گواهی بر همین ادعاست. شاید تفاوت‌های این برنامه با نمونه‌های مشابه آن واضح باشد. برنامه Pop Idol یکی از اولین برنامه‌های جدید در زمینه استعدادیابی بود که با جرح و تعدیل‌های گسترده و متنوعی به روی آنتن رفت. اما، هر دو فینالیست برنامه Pop Idol هم در اجرا و هم در ترانه‌گویی خواننده‌های کاردرستی بودند و نیز برای رسیدن به جایی که می‌خواستند، بسیار دقیق و موشکافانه عمل کرده بودند.

آیا واقعیت دستکاری شده است؟

البته، قوانین و مقرراتی برای پخش وجود دارد که برنامه‌سازان باید از آنها پیروی کنند. برنامه‌سازان نمی‌توانند برندگان برنامه را، از پیش، تعیین کنند اما می‌توانند ظرافت‌های رسانه‌ای را جوری کنترل کنند که بینندگان، مسابقه و اجرای نمایش را به نحوی خاص ببینند. به عنوان مثال، تولیدکنندگان می‌توانند مایه‌های یک قطعه را تغییر دهند، می‌توانند اطلاعات مربوط به شرکت‌کنندگان را از مخاطبان مخفی نگه دارند و در زمانی مناسب آن را برملا کنند یا آستین‌های خود را بالا بزنند و اجراها را دستکاری کنند؛ مثلا، آهنگ‌ها را در آخرین لحظه عوض کنند و نظم اجرا را برهم بزنند. در واقع، یکی از مسائلی که بسیاری از شرکت‌کنندگان از آن شکایت کرده‌اند، رفتارشان در طول اجراست. این مسئله‌ای است کهSteve Brookstein  در حال نوشتن کتابی درباره آن است.

تولیدکنندگان در پی شکار شخصیت‌ها هستند

لطفا، از این توهم بیرون بیایید که هر کسی از نقطه صفر پیشرفت خود را شروع می‌کند. در واقع، در سال‌های اخیر، به طور گسترده‌ای، این مسئله درک شده است که تولیدکنندگان برنامه‌های استعدادیابی در این زمینه دائما در پی شکار مورد مناسب هستند. در سراسر رسانه‌های اجتماعی و دیگر کانال‌ها، تولیدکنندگان، به طور مداوم، برای برنامه خود، دیدزنی می‌کنند. آنها فقط صداها یا استعدادها را نمی‌خواهند بلکه شخصیت‌ها را می‌خواهند. به عبارت دیگر، اگر شما خواننده‌ای گمنام با صدایی خوب هستید و تولیدکنندگان از قبل کسی را آماده دارند که شخصیت مد نظر آنها را برآورده می‌کند، احتمالا به شما توجهی نخواهد شد. دیدگاه پیروزمندانه این است که شما باید به صدای خوب‌تان افتخار کنید اما این مسئله، به این معنی نیست که شما می‌توانید در اجرا شرکت کنید.

“اگر شما خواننده‌ای گمنام با صدایی خوب هستید و تولیدکنندگان از قبل کسی را آماده دارند که شخصیت مد نظر آنها را برآورده می‌کند، احتمالا به شما توجهی نخواهد شد. دیدگاه پیروزمندانه این است که شما باید به صدای خوب‌تان افتخار کنید اما این مسئله، به این معنی نیست که شما می‌توانید در اجرا شرکت کنید.“

کمدی ناخواسته یا اجرای بد

نمونه‌های مشهور زیادی را برای اجرای ضعیف یا بد در برنامه‌های استعدادیابی می‌توان برشمرد. در نتیجه، این اجراها بَدَل به سرگرمی و اعمالی می‌شوند که مردم می‌توانند با آن سرگرم شوند. چنین اجراهایی، به‌عنوان اجراهای خوب در نظر گرفته می‌شوند. در حالی که برخی افراد ممکن است مایل باشند تا در بخش سرگرمی اجرا کنند. آیا این همان چیزی است که شما می‌خواهید؟

پیامدهای مثبت

به این ترتیب مردم بیشتر آواز می خوانند تا این که بخواهند برای لذت‌های خود درس بگیرند. این نمایش‌ها، خواه تردستی باشد، خواه رقص و کمدی ایستاده برای آن است که برای شما و مخاطبان شادی به ارمغان آورد. با استفاده از کانال‌ها در رسانه‌های اجتماعی، مردم کانال‌های بیشتری دارند و راه‌های بیشتری برای کسب شناخت و شهرتی که می‌خواهند، پیش روی آنهاست. اگر برای به نمایش‌درآوردن استعدادتان در تلویزیون انتخاب شدید، آماده باشید تا یک زندگی طولانی داشته باشید.