تاریخنگاری، به عنوان اصطلاحی خاص، به معنی وصف و ثبت وجوه گوناگون حیات و احوال انسان در عرصهٔ سیاست و اجتماع است. بنا به تعریفی دیگر، تاریخِ تاریخ و نمود تاریخ و نشانهشناسی است که چگونگی بدست آمدن یا انتقال دانش گذشته را در نظر میگیرد. بهطور رسمی تاریخنگاری، نگارش تاریخ، و کاربرد روشهای تاریخی را با پروا به تألیف، منابع، تفسیر، شیوه، غرض و خواننده بررسی میکند. پژوهشگران، تاریخنگاری را موضوعی بررسی میکنند، برای نمونه تاریخنگاری اسلامی، تاریخنگاری یونانی و …. و نیز بر پایهٔ رویکرد و نوع، دربرگیرنده تاریخ شفاهی و تاریخ اجتماعی.