یکی از ویژگی‌های عصر جدید به ویژه با رویکرد کلاسیک، وابسته دیدن عقاید به انسانهای جزئی است.

اگر بتوانیم از فلسفه برای ایجاد دیالوگ کمک بگیریم توانسته‌ایم از آن برای پرهیز از جنگ‌­افروزی کمک بگیریم.

یکی از ممیزه‌های مهم متافیزیک در دوره اسلامی توجه به آموزه «محوریت نفس» است.

مولوی سخن از تفاوتهای ادراکی و نسبت آنها با تفاوت در نوع تفکر دارد.

مولوی و هیدگر انسان را دارای معانی متعدد می‌بینند ولی فقط یک معنای آن را حقیقی می‌خوانند.

توجه به طبیعت، تا چه رسد تحول در طبیعت و تصرف در آن، در نظر اهل عرفان در کمترین حد است.